Correze werkt: de bomenman
Babs en ik zijn op pad. Met de auto naar het noordelijkste puntje van de Corrèze. Dat is bijna twee uur rijden. Nooit geweten dat de Corrèze zo groot is. Op weg om een man in een bos te fotograferen. Verder weet ik ook niet echt veel van hoe of wat.
Wat ik wel weet is dat het bijzonder is dat ik op pad ben voor het maken van een serie over de Corrèze en haar mensen. Ik heb gisteren definitief de opdracht gekregen van het Conseil Generale. De baas voor dit departement die één stap lager staat dan de regering van Frankrijk. Ze hebben een Hollandse fotograaf ingehuurd om franse foto’s te maken. Neem van mij aan dat dit heel erg speciaal is. Chauvinisme is een frans woord. Dit woord heeft regelmatig een negatieve bijklank, maar er is niets mis aan een beetje chauvinisme. En toch hadden ze in dit geval echt een Hollandse fotograaf nodig. Dat komt door de stijl van fotografie die ik hanteer voor mijzelf Dit sprak een franse vriend van mij erg aan. Die heeft mijn naam een keer laten vallen op het Conseil Generale en zo is het balletje gaan rollen. Zonder een beetje hulp ben je nergens. Alleen was ik er op dat moment niet bewust van dat iemand een goed woordje voor mij deed. Dat kwam pas later toen er een gesprek moest komen of ik deze betaalde serie wilde gaan maken. Het was voor mij een soort donderslag bij een heldere hemel. Nooit verwacht.
Wat ik wel weet is dat het bijzonder is dat ik op pad ben voor het maken van een serie over de Corrèze en haar mensen. Ik heb gisteren definitief de opdracht gekregen van het Conseil Generale. De baas voor dit departement die één stap lager staat dan de regering van Frankrijk. Ze hebben een Hollandse fotograaf ingehuurd om franse foto’s te maken. Neem van mij aan dat dit heel erg speciaal is. Chauvinisme is een frans woord. Dit woord heeft regelmatig een negatieve bijklank, maar er is niets mis aan een beetje chauvinisme. En toch hadden ze in dit geval echt een Hollandse fotograaf nodig. Dat komt door de stijl van fotografie die ik hanteer voor mijzelf Dit sprak een franse vriend van mij erg aan. Die heeft mijn naam een keer laten vallen op het Conseil Generale en zo is het balletje gaan rollen. Zonder een beetje hulp ben je nergens. Alleen was ik er op dat moment niet bewust van dat iemand een goed woordje voor mij deed. Dat kwam pas later toen er een gesprek moest komen of ik deze betaalde serie wilde gaan maken. Het was voor mij een soort donderslag bij een heldere hemel. Nooit verwacht.
Door bovenstaand werk bleek ik op te vallen. En ook door andere eerder gemaakte foto’s. Foto’s die ik alleen voor mijn plezier maak. De eerste drie jaar dat ik Frankrijk woonde heb ik best wel regelmatig lopen klagen over de dingen die er niet zijn op het Franse platte land. Tot het moment dat ik besefte dat ik met klagen niet veel verder zou komen. Want er zijn ook heel veel dingen wel. Het duurde even voordat ik mij dat realiseerde en heb toen de knop in mijn hoofd omgezet en ben gaan fotograferen wat er wel is. Heel veel interessante mensen envaak beroepen die niet alledaags zijn. Zoals het fokken van paarden. Of iemand met koeien. Of leuke gezinnen.
Door de tijd heen heb ik een x aantal van dit soort foto’s gemaakt. Veelal van bekenden en vrienden die wel een stukje van hun vrije tijd voor mij wilde opofferen. En deze foto’s hebben ervoor gezorgd dat ik ben gaan opvallen bij enkele mensen. En toen was daar ineens de President van de Corrèze die een dergelijke serie wilde laten maken. Bovenstaande foto’s, puur voor mijn plezier gemaakt hebben de deur voor mij geopend richting de officiële instantie. Normaal gesproken wordt er dan een Franse fotograaf aangetrokken die dit kan maken. Franse fotografen in de Corrèze die dit kunnen maken zijn er niet. Dat is niets op mijzelf voor op de borst te kloppen want het is gewoon zo. Normaal gesproken moeten overheid instanties opdrachten aanbesteden maar daar is in dit geval geen sprake van geweest. Het was ik of niemand. Doe dan mij maar en qua onderhandelen best wel een lekkere positie.
De eerste vier directeuren hadden al heel snel hun handtekening gezet. Het was alleen jammer dat de vijfde en de belangrijkste daar heel erg lang mee wachtte. Zeven weken om precies te zijn. Een zeer frustrerende periode. In een tijd dat ik nog geen cursussen geef en tijd zat had. De laatste handtekening kwam precies op het moment mij cursus seizoen losbarstte. De opdracht was vijftien foto’s maken binnen zeven weken tijd. Op zich niet veel zou je denken. Maar wel als je vaak twee uur heen en twee uur terug moet rijden, de foto moet maken, nadat ik al de hele dag les heb gegeven. Het plezier wat ik gehad heb tijdens het maken van deze serie is zo groot geweest en ik kan er zoveel over vertellen dat ik dit graag met al mijn cursisten en andere die geïnteresseerd zijn wil delen. Ik denk dat het voor heel veel mensen ook leerzaam kan zijn. En daarom nu een aantal praatjes bij een plaatje met uitleg hoe sommige foto's gemaakt zijn.
De eerste vier directeuren hadden al heel snel hun handtekening gezet. Het was alleen jammer dat de vijfde en de belangrijkste daar heel erg lang mee wachtte. Zeven weken om precies te zijn. Een zeer frustrerende periode. In een tijd dat ik nog geen cursussen geef en tijd zat had. De laatste handtekening kwam precies op het moment mij cursus seizoen losbarstte. De opdracht was vijftien foto’s maken binnen zeven weken tijd. Op zich niet veel zou je denken. Maar wel als je vaak twee uur heen en twee uur terug moet rijden, de foto moet maken, nadat ik al de hele dag les heb gegeven. Het plezier wat ik gehad heb tijdens het maken van deze serie is zo groot geweest en ik kan er zoveel over vertellen dat ik dit graag met al mijn cursisten en andere die geïnteresseerd zijn wil delen. Ik denk dat het voor heel veel mensen ook leerzaam kan zijn. En daarom nu een aantal praatjes bij een plaatje met uitleg hoe sommige foto's gemaakt zijn.
De eerste meneer is een specialist in het commercieel exploiteren van aangeplante bossen. Hij heeft een systeem ontwikkelt waarmee iedere boom qua lengte en dikte gemeten kan worden en alle bomen tezamen vormen een bos. Deze meneer vliegt de hele wereld over om landen, gebieden en exploitanten te adviseren hoe het beste een commercieel bos te exploiteren. Tezamen met een GPS tablet, door hem zelf ontwikkelt waardoor het hele proces heel eenvoudig wordt.
Op weg naar de bomenman toe zat ik mij af te vragen hoe ik dat in hemelsnaam zou gaan vastleggen. Ik had geen enkel idee. Ook omdat ik het verhaal van zijn specialiteit op dat moment nog niet echt snapte. Aangekomen, werden we on-Frans vriendelijk begroet. We gingen direct zijn bossen bekijken op zoek naar een plek waar we het beste de foto konden maken. Ik wilde graag veel open lucht zien in de achtergrond, maar als die er was geweest had je geen bos gezien op de foto. Denkfout nummer 1 van mij. Bovenstaande plek was de derde die we bekeken. De meneer die op de foto ging wilde zelf graag dat er ook jonge boompjes op de foto zouden komen te staan. Zonder jonge bomen zijn er immers later geen oude en grote bomen. Iets waar ik dus rekening mee moest houden. Hij is immers de specialist. Bovenstaande foto laat de begin situatie zien.
Vervolgens ga ik als een gek aan de slag. Het en der licht plaatsen in het bos. waarvan ik denk dat het een lichtje nodig heeft. Met iedere keer de vraag naar mijzelf toe, wat wil ik laten en zien en hoe wil ik het laten zien. Je ziet hoe het eruit ziet als er nog niets gedaan is en er nog geen losse reportage flitsers zijn geen geplaatst. Van bovenstaande foto word je als het goed is nog niet heel erg warm van.
Op weg naar de bomenman toe zat ik mij af te vragen hoe ik dat in hemelsnaam zou gaan vastleggen. Ik had geen enkel idee. Ook omdat ik het verhaal van zijn specialiteit op dat moment nog niet echt snapte. Aangekomen, werden we on-Frans vriendelijk begroet. We gingen direct zijn bossen bekijken op zoek naar een plek waar we het beste de foto konden maken. Ik wilde graag veel open lucht zien in de achtergrond, maar als die er was geweest had je geen bos gezien op de foto. Denkfout nummer 1 van mij. Bovenstaande plek was de derde die we bekeken. De meneer die op de foto ging wilde zelf graag dat er ook jonge boompjes op de foto zouden komen te staan. Zonder jonge bomen zijn er immers later geen oude en grote bomen. Iets waar ik dus rekening mee moest houden. Hij is immers de specialist. Bovenstaande foto laat de begin situatie zien.
Vervolgens ga ik als een gek aan de slag. Het en der licht plaatsen in het bos. waarvan ik denk dat het een lichtje nodig heeft. Met iedere keer de vraag naar mijzelf toe, wat wil ik laten en zien en hoe wil ik het laten zien. Je ziet hoe het eruit ziet als er nog niets gedaan is en er nog geen losse reportage flitsers zijn geen geplaatst. Van bovenstaande foto word je als het goed is nog niet heel erg warm van.
De eerste flitsers zijn geplaatst. De boom links vind ik te licht. Die van teveel licht van een flitser die er nog iets te dichtbij staat. Er zijn twee keuzes. Of de flitser verder weg plaatsen of wat zachter flitsen. Ik kies voor het laatste. En laat tevens het licht iets voor de boom langs gaan en richt de flitser niet rechtstreeks op de boom. Ik flits als het ware de boom met de zijkant van het flitslicht. Ik gebruik deze techniek vrij vaak. Je heb vaak de neiging om je flitser direct naar je onderwerp te richten. Je kunt ook met de zijkant van je flitser hetzelfde doen maar dan subtieler. De definitieve sfeer is nog niet gevonden, maar ik zit in de richting te werken waar ik heen wil.
De tijd van degene die op de foto moet probeer ik vaak zo kort mogelijk te houden. Het zijn immers allemaal amateur modellen die zonder uitzondering niet gewend zijn om op de foto te gaan. Daarvoor in de plaats vraag ik Babs even op de plek te gaan staan waar het moet gaan gebeuren. De foto is nog onscherp en het flitslicht op Babs is nog niet genoeg maar daar werk ik vervolgens nog aan verder. Onscherp en sluitertijd zijn op dit moment nog niet belangrijk. Eerst moet ik de sfeer zien te vinden met mijn flitsers die ik al zo’n beetje in mij hoofd heb zitten op dit moment. Net zolang totdat het naar wens is. Hier een beetje meer, daar een beetje minder enzovoorts. En als alles dan naar wens is dan mag de bomenman die geportretteerd moet worden erbij komen. Dit hele bovenstaande proces duurt ongeveer een uurtje. Flitsers plaatsen, verplaatsen, richten, harder of zwakker laten flitsen of breder. Dan begint het echte fotograferen. Je bent altijd meer tijd aan de voorbereiding dan aan de foto zelf.
Gedurende de tijd die ik al bezig ben geweest heeft de man de kans gehad om te zien hoe ik werk. Dat is een voordeel. Hij heeft kunnen zien dat met minder dan goed ik geen genoegen neem. Alles moet goed zijn. De jonge boompjes op de voorgrond. Een keurig AB lichtje op hem zelf. En enkel bomen extra uitgelicht om goed te laten zien dat het bomen zijn. De bomenman heeft slechts tien minuten hoeven poseren en toen waren we klaar. De man heeft kunnen zien in tussen liggende periode dat er een professional aan de gang is. Dat geeft vertrouwen in neen goede afloop en zorgt ervoor dat men ook echt meewerkt.
En deze foto is dan precies zoals ik hem heb willen maken. Geen Photoshop of wat dan ook. Gewoon schieten zoals je het wilt schieten. Niets meer en niets minder.
En deze foto is dan precies zoals ik hem heb willen maken. Geen Photoshop of wat dan ook. Gewoon schieten zoals je het wilt schieten. Niets meer en niets minder.
Hier zie je een screenshot uit mijn foto archief. Twintig foto’s met de juiste belichting. De enige variatie is de bomen man zelf. Iets meer of minder lachen. Handen iets anders. Iets rechter op staan. Gewicht iets meer op het andere been. En dan staat het er letterlijk en figuurlijk er wel op. Dan is het spullen inpakken en oppassen dat je op weg naar de auto niet je nek breekt in een inmiddels donker bos. Zeulende met tassen en statieven en een goedkope softbox. Dan kan een paar honderd meter door een bos struinen en sjouwen al een heel eind zijn.
En met foto 1 is direct de lijn in gezet voor de volgende veertien foto’s. De beslissingen die ik vanavond heb genomen ten aanzien van kleuren, zwarte partijen en kleurstanden zijn vanaf nu bepalend voor de rest van de serie. Ik kan de volgende foto niet ineens heel anders gaan fotograferen. Het moet een serie worden. Foto 1 is wat dat betreft ook een beetje aan de veilige kant gefotografeerd. Want? Ik ken de volgende veertien mensen en situaties nog niet. Geen idee wat te verwachten. Ik moest dus in deze foto een kleine slag om de arm houden. De grote lijn staat echter wel uit. En nabewerken, nee daar doe ik niet aan. Misschien een keer een cropje maken, maar dat is het dan wel. Nabewerken is bij mij als vloeken in de kerk.
En oh ja, over een tijdje ga ik al het personeel van de bomen man in het bos fotograferen. Dat leek hem wel heel erg leuk. Allemaal tegelijk door het bos heen. Leuk, leuk, leuk.
En met foto 1 is direct de lijn in gezet voor de volgende veertien foto’s. De beslissingen die ik vanavond heb genomen ten aanzien van kleuren, zwarte partijen en kleurstanden zijn vanaf nu bepalend voor de rest van de serie. Ik kan de volgende foto niet ineens heel anders gaan fotograferen. Het moet een serie worden. Foto 1 is wat dat betreft ook een beetje aan de veilige kant gefotografeerd. Want? Ik ken de volgende veertien mensen en situaties nog niet. Geen idee wat te verwachten. Ik moest dus in deze foto een kleine slag om de arm houden. De grote lijn staat echter wel uit. En nabewerken, nee daar doe ik niet aan. Misschien een keer een cropje maken, maar dat is het dan wel. Nabewerken is bij mij als vloeken in de kerk.
En oh ja, over een tijdje ga ik al het personeel van de bomen man in het bos fotograferen. Dat leek hem wel heel erg leuk. Allemaal tegelijk door het bos heen. Leuk, leuk, leuk.